แปลกที่มินิกินน้อยลงทุกที ทั้งที่เมื่อก่อนกินเก่งมาก เดี๋ยวนี้ชอบกินดอกจิกน้ำ ดอกเข็ม ดอกฟักทอง ดอกชมพู่ม่าเหมี่ยว น้ำหนักไม่ขึ้นเลย
Me: เลี้ยงหมามาไม่เคยยากแบบนี้เลย ไอ้ปั๊กยาก หรือเอาไปบูชาพระราหูดีนะ มินิมีดำครบ 5 อย่างพอดี หน้าดำ หูดำ ปลายหางดำ หลังดำ เล็บดำ 555 เผื่อว่าจะเลี้ยงง่ายขึ้น
MiNi: แม่นี่ไม่ได้เรื่องเลย เลี้ยงหมาเป็นไหมเนี่ย เบื่อที่สุด....กินอาหารหมากะไข่อีกแล้ว แม่คิดอะไรไม่ออกแล้วรึไง
Me: นึกว่าเลี้ยงหมาจากฟาร์มจะง่าย รู้งี้ไปเอาที่ JJ ดีกว่า
MiNi: งั่ม งั่ม งับหน้าแม่เลย มาว่าหนูทำไมเนี่ย
ฝึกหมา
1: ให้อาหารเม็ดแช่น้ำซุปนิดหน่อยอย่าให้เละ กับไข่ต้ม
2 : วางทิ้งในกรง 20 นาที
3 : ถ้าไม่กินเก็บกลับ
4: 45 นาที ให้ใหม่
5: ถ้าไม่กินทำตามข้อ 2-4 ซ้ำไปเรื่อยๆ
ห้ามป้อน สรุป ....ลองแล้ว ไม่สำเร็จ มินิยังคงไม่ยอมกินเหมือนเดิม หรือกินก็กิน 3-4 คำแล้วเลิก
ผลัดขนอีกแล้ว ร่วงกระจาย ซนเท่าเดิม แต่รู้มากเลือกกิน รู้คำสั่งให้นั่งได้แล้ว ให้อาหารเม็ดทีละเม็ดเป็นรางวัล ผลคือ มินิสนุกมากทำได้ทันที แล้วพาลให้ไม่กินอาหารจากจานตัวเอง ต้องให้ป้อนอาหารทีละเม็ดเข้าปาก วางกับฝ่ามือก็ไม่ยอมกิน สงสัยต้องหัดใหม่ให้อด 1 วันเต็มเผื่อจะนิสัยดีกลับไปกินได้เองบ้าง จนใจเลี้ยงหมาเป็นเทวดา ไม่รู้จักหิว กินเมื่อถวายอาหาร ขัดไม่ได้ก็กินนิดหน่อยพอไม่ให้คนป้อนเสียใจ สงสัยต้องเลี้ยงแบบหมาวัด
ฝึกหมาให้กลับไปเป็นหมา
วันแรก มื้อเช้าแรกพี่เลี้ยงถือกล่องอาหารให้ ดมๆ พอเป็นพิธี อด มื้อกลางวันเอากล่องอาหารใส่ให้ 2 แบบ แบบแช่ผสมไข่ไก่ กับแบบเม็ด ทิ้งในกรง 2 ชั่วโมง ไม่กิน หิวจัดมาเอาไป 2 เม็ดแล้วกินน้ำนอน มื้อเย็น แม่ให้อาหารผสมของชอบคือน้ำมันปลากับวิตามินที่ชอบมากๆ ไม่กิน ไม่มีคนสนใจป้อนเลย หนูไม่ใช่ขอทานมาวางทิ้งให้แบบนี้ มินิไม่ปลื้ม หมาผอมหน้าแห้ง พ่อแม่ชักเครียด ตกค่ำแม่เอานมแพะเทใส่ผสมข้าว หิวขนาดนี้มินิเสร็จแน่ เดินวนรอบอาหาร 3 รอบแม่เชียร์ให้กิน อร่อยจริงๆนะ พยักหน้ายึกยักชี้ชวน มินิก้มลงเลียนมแฉะๆที่เกินมา สามคำ แล้วเดินหนีเข้าห้องนอนไปเลย
วันที่สองยังไงหิวโซต้องกินแน่ พี่เลี้ยงเอากล่องอาหารมาให้ เดินวน 2 รอบแล้วหันตูดให้ชามอาหารแล้วนอนดูฟ้า หน้าหงิกงอสุดๆ มื้อกลางวัน แม่เครียดสุดๆ มินิผอมกระดูกขึ้น หัวโต ปกติก็ผอมอยู่แล้ว มันจะทนหิวไปทำไมนะ เอาใจสุดๆ ด้วยนมแพะเย็นๆ ใส่ถ้วยมาวาง มินิดมๆ เลีย 3 ทีแล้ว วิ่งหนีไปเลย สุดท้ายแม่เอาขังกรงกะว่ารอรอบ 5 โมงเย็นอีกทีแต่ในใจคิดว่ามันจะตายไหมเนี่ย หรือไม่ก็ต้องเลี้ยงหมาสมองฝ่อ ข้อขาพิการเพราะขาดสารอาหาร
สักพักพ่อมันทนไม่ไหว เอาอาหารเม็ดที่ไม่มีอะไรเลยที่จะทำให้ชวนกินไปป้อนมินิในกรงทีละเม็ด มันกินเฉยเลย หมดกัน ในที่สุดก็แพ้หมาจนได้ พ่อมันบอกว่าไว้โตค่อยหัด ป้อนได้ไม่เห็นเป็นไร กลัวมันตายมากกว่า น้องมินิผู้ขนะก็ยิ้มหน้าตาอิ่มเอิบกินอาหารทีละเม็ดจากมือบริวาร ทั้งแบบโยนลงพื้นทีละเม็ดให้เก็บ ทีละเม็ดบนฝ่ามือ ทีละเม็ดโดยส่งป้อนที่ปาก มื้อเย็นกินอาหารผสมเลียเองนิดหน่อยที่เหลือคนต้องค่อยๆช้อนตักส่งถึงปาก ดิฉันจะไม่ก้มหน้าไปที่กองอาหารเองเด็ดขาด เป็นหมาไม่ใช่หมู กลับมากินได้เหมือนเดิม เอาเหอะ ไว้โตอีกหน่อยจะให้อดให้เข็ด เรื่องมากดีนัก แต่พ่อแม่ก็มีความสุขมากที่เห็นมินิกินได้ เส้นประสาทในสมองเกือบแตกตอนหนูไม่ยอมกิน
ตื่นเช้าพ่อเอามินิจากรงไปฉี่และอึ นั่งคลอเคลียแทะเสื้อผ้าพ่อจนพ่ออ่านหนังสือพิมพ์เสร็จ พี่เลี้ยงสายๆ มารับหนูไปวิ่งเล่น ป้อนข้าว อาหารหลักคือ Ukanuba กับไข่ต้มยางมะตูม กินบ้างไม่กินบ้าง พอแม่ตื่นมาถามว่ากินได้มากไหม กินน้อยแม่ป้อนอีกรอบเป็นอาหารเม็ด ตบท้ายด้วยนมแพะ จับหนูเข้ากรงพักผ่อน เพราะถ้าให้เล่นอีกเป็นอ๊วกหมด กลางวันไม่รู้กินบ้างไม่กินบ้างตามอารมณ์หมาน้อย มื้อเย็นวิ่งเล่นอีกรอบกินอาหารหลัก เข้ากรงรอแม่กลับ ยามค่ำแม่กลับบ้าน รอแม่กินข้าวเสร็จ วิ่งเข้าห้องนอนเล่นในห้องแอร์ เอาของเล่นมากองเต็มห้อง หมาหัวโต เป็ดน้อย ผ้าขนหนูชมพู ตุ๊กตาปั๊กเย็บจากผ้า มินิขนมากองทั้งห้อง ราวกับเลี้ยงเด็ก ปีนโซฟา กัดผ้าคลุม พอ 3 ทุ่ม ลองให้กินอาหารเม็ดอีกรอบเผื่อหิว มักจะกินประมาณ 30 เม็ด ต่อด้วยนมแพะ พาไปฉี่ เล่นต่อจน 5 ทุ่ม ปิดไฟเข้ากรงนอน
เวลาอาหาร ทั้งหมดนี่ใช้เลาประมาณครึ่งชั่วโมงทุกวัน แม่มันเซ็งสุดๆ
Me: แม่ลวกตับให้กิน เอาไหมคะ ลองดูหน่อย นะนะ
MiNi: ไม่เห็นอร่อย ไม่เอา คำเดียวพอแล้ว
Me: งั้นไก่ต้มละกัน อร่อยนะ มีน้ำซุปไก่ด้วยเพิ่งทำวันนี้เลย
MiNi: ไก่ฉีกเล็กๆหน่อยนะ พอกินได้แม่ แต่ไม่เอาน้ำซุปนะ
Me: ทำไมกินน้อยจัง เอาอาหารเหลว cesar ไหม ลองชิมดูนะ
MiNi: อร่อยดีนะ ชอบๆ ทำไมแม่ผสมล่ะ ไม่เอาแบบผสมกะ Ukanuba นะ ไม่กินแล้ว เลิกดีกว่า
Me: เฮ่ย...........กินเปล่าๆ นี่นะ เลิก ๆ กินอาหารเม็ดแข็งๆ อย่างเดียวละกัน เปลี่ยนคนมาป้อนด้วย เบื่อมันแล้วเรื่องมากจริง ของเหลือทุกวันเลย จะให้ตั้งสำรับกับข้าวทุกมื้อ 3 อย่างเลยหรือไง
MiNi: กินอาหารเม็ดก็ได้ แต่ป้อนทีละเม็ดนะ สนุกดี
หมาไม่กินเพราะป่วยเท่านั้น จำไว้ หาสาเหตุให้เจอ
อย่าเชื่อเรื่องหมาเลือกอาหาร หมาปั๊กชอบกิน กิน กิน
4 เดือน 3 อาทิตย์ 3.5 กิโล
เอามินิไปหาหมอ เมื่อ 2 วันก่อนก็ไปหาหมอผู้หญิงเพราะมินิอ๊วกมาเป็นอาหารที่ยังไม่ย่อย แต่หมอให้กินยาเจริญอาหารแทน กินอย่างละ ครึ่งเม็ด 2 แบบ อีก 5 วันผ่านไป มินิก็ไม่กินเหมือนเดิมคือ ตั้งแต่มื้อเช้า วันที่ 16 ตุลาคม ถึง 2 ทุ่มครึ่ง ไปหาหมอใหม่ คาดคั้นหมอให้ตรวจละเอียดหน่อย ตรวจเลือดก็ได้ เรายืนยันว่าไม่ใช่เลือกกินแน่ๆ เพราะท่าเหมือนเขาอยากกินอยู่เวลาเห็นกล่องอาหารหรือเปิดตู้เย็น หมอผู้ชายจับ x-ray เห็นอาหารเต็มท้อง ให้ยาช่วยย่อยและลดกรดมากินหลังอาหาร วันรุ่งขึ้น มินิกินได้ 3 มื้อ วันถัดมากินมื้อเช้าได้เยอะ และไม่ต้องป้อนแล้ว มินิดีขึ้นเรื่อยๆ กินมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกมีความหวังว่ามินิไม่เป็นโรคร้ายแรงอื่นๆ เช่น หมอบอกอาจเป็นหลอดลมผิดปกติหรือกระเพาะโป่งพองเป็นช่วงๆ ทำให้อาหารไปตกค้างตรงกระเปาะ ต้องกินแป้งแล้ว x-ray ดูว่าโป่งตรงไหน แต่ถ้าไม่เป็นไรมากคือไม่มีน้ำย่อยก็กินยาช่วยย่อยไปเรื่อยๆ ผ่านมา 5 วันแล้วมินิกินได้มากว่าเดิม รอยาหมดแล้วค่อยไปหาหมออีกครั้งดีกว่า
ยาหมด มินิไม่กินข้าว .... ไปหาหมอ เวรกรรมจริงๆ
หมอบอกแข็งแรงมาก ตรวจอุจาระก็ปกติ ตัวเล็กไปนิด ไม่มีโรค อาการของมินิจัดเป็นประเภทซินโดรม คือ ย่อยยาก ทำให้ไม่ชอบกินมาก หรือเป็นนิสัยของเขาเองที่ไม่สนใจกินเท่าเล่น และเลือกอาหาร ถ้าเป็นมากต้องไปจิตแพทย์หมาเพื่อละลายพฤติกรรม เฮ้อ กว่าจะโต แม่จนอดข้าวหาเงินมาเลี้ยงหนูหัวโตพอดี หมอให้ยาช่วยย่อย วิตามินบีให้อยากอาหาร และบอกให้ค่อยๆลดยาลง บางมื้อต้องให้ทั้งอาหารเปียก อาหารแห้ง เปลี่ยนวิธีป้อน เปลี่ยนคนป้อนก็ต้องทำ หมอบอกให้ทำ และเริ่มลดอาหารเหลือ 2 มื้อ ดึกๆให้กินนมแพะ เผื่อจะรู้จักหิว แล้วกินมากขึ้นบ้าง คิดว่าเปลี่ยนหมอดีกว่า
Me: มินิ หยุดนะ............เดี๋ยวโต๊ะฟัง ทำไมเวลาเรากินข้าว มันจ้องอาหารบนโต๊ะอย่างสนใจ แต่ไม่มีท่าทางอยากกินสักนิด อยากตะกายขึ้นไปเหยียบอาหารเล่นเฉยๆ
MiNi: แม่น่าจะทำหลายๆ อย่างให้เรากินแบบที่แม่กินนะ ทำไมอาหารเราเหมือนกันทุกวันเลย
Me: วันนี้กลางวันลองกินฟักทองต้มไหมลูก ท้องหนูแฟบจัง แก้มตอบด้วย นี่เพิ่งอดอาการกลางวัน วันที่สองเอง หิวมั้ย
MiNi: ไหนดมหน่อย .....อร่อยจัง.....หมดแล้วเหรอ
Me: กินมากไม่ได้เดี๋ยวไม่กินข้าว 3 คำพอนะ
MiNi: หมดแล้วเหรอ ทำไมของชอบให้กินน้อยจัง….มองหน้างง...งง แล้วกระโดดงับคางแม่มันที
Me: โอ๊ย....เจ็บนะ อย่าทำแบบนี้ซิ ไปเข้ากรงเลยดีกว่า
MiNi: เอียงคอมอง อ้าว ไม่เล่นกินแล้วเหรอ
5 เดือน 3 อาทิตย์ 4.32 กิโล
มินิเป็นกระเพาะปัสสาวะอักเสบ
อาการ คือฉี่กระปิดกระปอย ครั้งละประมาณช้อนชา หรือ 2 ช้อนชา ควบคุมเวลาและการฉี่ไม่ได้ ไหลออกมาเฉยๆ บางทีเป็นสีชมพูจางๆ เหมือนมีเลือดปนมา หมอบอกว่า อาจป็นเพราะกลั้นฉี่บ่อยๆ หรือติดเชื้อในทางเดินกะเพาะปัสสาวะ ทำให้บวมควบคุมกล้ามเนื้อไม่ได้ ให้ยาปฎิชีวนะมากิน ยาลดบวม ยาป้องกันกะเพาะปัสสาวะอักเสบชื่อ rowatinex ลองดูอาการ 7 วัน ถ้าไม่หายต้องเก็บฉี่ตรวจ Lab หรือ x-ray เช็คว่ามีนิ่วไหม แต่อายุขนาดนี้ไม่น่าเป็น เราว่ามินิอั้นฉี่มากกว่า เพราะเธอพยายามไม่ฉี่ในกรง
คราวนี้เราตัดสินใจเปลี่ยนไปหาหมอที่รพ.สัตว์สวนหลวงแทน เพราะอยากหาสาเหตุที่มินิเป็นมาเป็นเวลาหลายเดือนให้จบเสียทีไปหาหมอครั้งแรกตรวจเลือด อึ มีแบคทีเรียในท้องเป็นจำนวนมากขึ้นทุกวัน ผสมกับภาวะโลหิตจาง หมอให้นอนเพื่อให้เลือด ให้ม้ำเกลือ แล้วดูอาการพอดีขึ้นต่อด้วยให้กินแป้ง เลยต้องให้นอนที่โรงพยาบาลต่ออีกเพราะผ่านไป 12 ชั่วโมงแป้งยังลงไปที่ลำไส้ได้ไม่หมด เลยดูต่ออีกจนครบ 24 ชั่วโมง แป้งค่อยลงไปที่ลำไส้หมด ซึ่งช้าผิดปกติแต่ก็ยังดีที่ของเหลวๆผ่านไปได้ หมอนัดหมอใหญ่มาดูอาการอธิบายสาเหตุโรคว่าปลายหูรูดกะเพาะอาหารต่อลำไส้ใหญ่อาจมีปัญหา เช่นตีบ ไม่บีบตัว หรือมีก้อนเนื้อแข็งนูน ทำให้อาหารเคลื่อนผ่านไม่สะดวก ค่ำๆ ให้มาเจอหมออัลตราซาวน์ตรวจดูอีกที วันที่ 3 ห้าทุ่ม หมอกลับจากหัวหินเข้ามาทำหมออัลตราซาวน์ให้ ปรากฎว่าดูผลแล้วเห็นเหมือนมีวัตถุที่ไม่ใช่ของแข็ง แต่น่าจะเป็นสิ่งแปลกปลอม ที่กินเข้าไป จับเป็นก้อนขวางส่วนปลายสุดหูรูดอยู่ทำให้อาหารผ่านไม่สะดวก ไม่ได้เกิดจากร่างกายมินิเอง หมอนัดผ่าตัดออกก่อนเที่ยงวันรุ่งขึ้นเพราะไม่รู้คืออะไรแน่ แต่น่าเป็นสาเหตุที่มินิไม่กินอาหารและอ๊วกบ่อยๆ รวมทั้งอาจทำให้เกิดแผลระคายเคืองกระเพาะอาหารจนเลือดออกได้
เช้าวันนัดผ่าหมอโทรมาว่ามินิอึออกมาเป็นก้อนเชือกแน่นๆ อาจเป็นบางส่วนที่อัลตร้าซาวน์เจอ จะไม่ผ่าแล้วให้พาราฟีน กับยาเคลือบกระเพาะ ยาแก้ท้องเสียมาแทน ให้ถ่ายหลายๆวันเผื่อออกมาหมดเอง แล้วดูอาการอีกที นั่งนึกอยู่นานว่ามินิกินอะไรที่ไม่แข็งมากน่าจะเป็นขนตัวแงและขนพี่บู้บี้เพราะชอบกินของตามพื้นมาก ทั้งที่ระวังสุดๆขังคอกตลอด แต่เผลอเมื่อไหร่มินิเป็นเลียได้ทุกอย่างมันคงไปติดเป็นก้อนแข็งๆ เพราะย่อยยาก ตอนหลังมีปนมากับอึบ้างนิดหน่อย ตอนนี้เลยต้องทำอาหารที่เหลวๆเป็นน้ำให้กินไม่ให้กินของเป็นชิ้นๆเลย
สงสัยมินิไปเลียขนตัวเองที่พื้นแล้วไปผสมกับของอื่นๆ เลยกลายเป็นก้อนแข็ง น่าจะคิดได้แต่แรก ทนเครียดอยู่ป็นเดือน อาการนี้พาลทำให้ภูมิต้านทานมินิตก และเลยได้มีขี้เรื้อนเปียกขึ้นมาเพิ่มอีกโรคแล้ว
6 เดือนครึ่ง มินิกินดีขึ้นมาก สำรอกอาหารออกมาน้อยลง ถ้าไม่กินหญ้าหรืออะไรเป็นชิ้น ต้องปั่นอาหารเม็ดเป็นผงแล้วผสมน้ำเหลวๆ กับไข่ลวกให้กิน ดูมีเนื้อหนังขึ้นมาก เกือบ 7 เดือน ที่กังวลมาตลอดว่าเลี้ยงหมามีปัญหาจากสายพันธ์ พบว่าไม่ใช่เลยเป็นที่การเลี้ยงดูต่างหาก ตอนนี้ก็เริ่มรักษาขี้เรื้อนใหม่ เพราะรักษา Localized demodicosis ด้วยวิธีกินยาฆ่าเชื้อ parasite demodex ทุกวันซึ่งถูกกว่าและมีแนวโน้มว่าจะหายขาดไม่กลับมาเป็นอีกเหมือนฉีดยาทุกอาทิตย์ติดต่อกัน มินิเป็นขี้เรื้อนเปียกแบบเฉพาะที่ ผิวหนัง มีแผลอักเสบเป็นตุ่มแดงๆ เล็กๆเฉพาะเหนือคิ้วนิดหน่อย ผสมขนร่วงเป็นจุดๆ แถวขาหลัง ขาหน้า เล็กๆเป็นวงดำๆ ปรกติโรคน่าจะหายไปเองได้ภายใน 3-8 สัปดาห์ เพราะเป็นในวัยเด็กที่ภูมิคุ้มกันยังไม่ดีพอ แต่มินิดูเหมือนภูมิต่ำเพราะกินน้อยและเลือดจางด้วย เลยตัดสินใจว่าให้หมอรักษาเลยดีกว่า ไม่รอหายเองแล้ว ทั้งๆที่ปกติหมาอายุไม่ถึงปี ขึ้นไม่เกิน 5 จุด รอหายเองก็ได้ แต่คิดว่าทนรอให้มินิป่วยต่อไม่ไหวแล้ว
พอมินิสุขภาพดี สิ่งที่ตามมาคือ กินได้เองในกรง ถึงจะเดินวน ดม คิดแล้วคิดอีก ก่อนชิมนิดหน่อย สบตาคนให้ว่าดูอยู่ไหม ถึงจะค่อยๆเลียกินไปเรื่อยได้ด้วยตัวเอง แต่ก็ไม่ต้องนั่งบนตักคนแล้วป้อนอาหารทีละเม็ดแล้ว เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าหมาไม่กิน ต่อให้กินยากยังไงเป็นเพราะมันไม่สบาย ไม่ใช่นิสัยไม่ดีและต้องหาสาเหตุให้เจอ
โรคเก่าหายแล้ว ไปรักษาเรื้อนเปียกต่อ
